รามเกียรติ์ ตอน นารายณ์ปราบนนทก

             เมื่อนั้น          นางเทพนิมิตโฉมศรี 
   ค้อนแล้วจึ่งตอบวาที   ว่านี้ไพเราะเป็นพ้นไป 
       อันซึ่งฝากไมตรีข้า      ข้อนั้นไพเราะเป็นพ้นไป 
อันซึ่งจะฝากไมตรีข้า    ข้อนั้นอย่าว่าหารู้ไม่ 
เราเป็นนางรำระบำใน    จะมีมิตรที่ใจผูกพัน 
                ในการนักเลงเพลงฟ้อน จึ่งจะผ่อนด้วยความเกษมสันต์
         รำได้ก็มารำตามกัน       นั่นแหละจะสมดั่งจินดา ฯ 

แปลร้อยแก้ว

นางซึ่งพระนารายณ์แปลงองค์มาเพื่อปราบนนทก มีรูปร่างสง่า นางได้แสดงความไม่พอใจต่อนนทกด้วยการตวัดสายตา แล้วจึงพูดโต้แย้งกับนนทกไปว่าคำนี้เพราะมาก ถ้าจะฝากความหวังดีต่อกัน เรื่องนั้นอย่านึกว่าเราไม่รู้นะ เราคือนางผู้มีหน้าที่ฟ้อนรำถวายพระอิศวร หากจะมีเพื่อนสนิทจะต้องมีใจรักใคร่ในการฟ้อนรำ จึงจะสร้างความชื่นชมยินดีให้กับเรา หากท่านรำได้ก็มารำตามกัน นั่นแหละจึงจะสมดังความคิดที่ท่านต้องการเป็นเพื่อนกับเรา นนทกผู้มีใจเก่งกล้า ไม่รู้เลยว่านางผู้นี้คือพระนารายณ์ที่แปลงองค์มาเพื่อที่จะมาปราบนนทก ส่วนนนทกก็ได้แต่มีความสุขใจมากขึ้น ที่ได้ฟ้อนรำกับนางซึ่งพระนารายณ์ได้แปลงองค์มา